Gisteren zag ik bij Llink het programma In Uitvoering. Chaim speelde hierin de hoofdrol. Hij is 25 en had tot een half jaar geleden een goedlopend IT-bedrijf in de buurt van Einhoven. Hij had een chill appartement, grote flatscreen en een vette mercedes onder zijn bips. Toen ging hij op vakantie naar het Indonesische Lombok: witte stranden, blauwe zee en adembenemend natuurschoon. Maar ook straatkinderen. Die van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat moeten bedelen en werken (soms op vuilnisbelten) om in leven te blijven.
Chaim is aangedaan en besluit er iets aan te doen. Bij terugkomst in Nederland verkoopt hij zijn onderneming én zijn Mercedes en zet de stichting Peduli Anak op. Zes maanden later runt hij een kindertehuis waar 18 straatkinderen inmiddels een toekomst hebben. En een tweede tehuis is al in aanbouw.
Ik wil ook!
Ik ben er helemaal vol van. Ik wil helpen. Ik wil ook naar Lombok. Ik wil Chaim geld geven. Ik wil zo’n kind adopteren. Maar meteen daarna komt de twijfel. Als ik alles wat ik zou kunnen missen aan Chaim geef, dan kan ik geen kinderen in Afrika en Zuid-Amerika helpen. Wat moet ik dan zeggen tegen de kankerbestrijding, als die voor de deur staan?
Als je nou MOEST kiezen, wat zou je dan liever willen? Een wereld zonder AIDS of een wereld zonder smog vol pandaberen? En wie weet wanneer er weer ergens een grote oorlog, aardbeving of tsunami komt? Er is te veel onrecht in de wereld voor mij alleen. Daar word ik boos om. Het gevaar is, dat je dan maar helemaal niets doet. En dat moeten we natuurlijk helemaal niet hebben.
Jaloers
Stiekem ben ik zelfs een beetje jaloers op Chaim. Hij heeft een missie. Hij heeft gekozen (nooit mijn sterkste kant). En ik blijf achter met een wee gevoel in mijn buik. Ik wil ook de wereld veranderen, maar ik heb nog geen clubje arme straatkinderen of zielige zwerfkatten waar ik me op kan storten. Voor wie doe ik het eigenlijk? Best hypocriet als je het zo bekijkt.
Laat ik ook eens een knoop doorhakken. Chaim krijgt een eenmalige donatie. Vanmiddag ga ik de dvd-recorder programmeren voor de volgende negen afleveringen van ‘In Uitvoering’. De helden uit de volgende afleveringen krijgen ook een bijdrage, mits ik me natuurlijk in hun projecten kan vinden. Aan het einde besluit ik wie van de tien mijn onvoorwaardelijke steun krijgt. Let the games begin!
Get your tissues en check de uitzending.
Get involved en lees meer over de stichting.
En reageer even hieronder, want ik ben toch niet de enige die zich zo voelt?
